Een ☀️ voor Aranka

Mijn trouwe volgers hebben gemerkt

dat het op dit blog wel heel stil was...

- Dit is een bericht dat wel even binnen komt,

lees het rustig want het is veel,

maar het is voor mij belangrijk

 dat ik het kan delen -

Vorige week, de nacht van zondag op maandag

kreeg ik telefoon dat Aranka na hevige hoofdpijn 

ineens nergens meer op reageerde.

De hulpdiensten waren al ter plaatse en

ze gingen haar zo snel mogelijk naar 

het ziekenhuis brengen.

Toen ik bij de spoed arriveerde hadden ze

al een hersenscan gedaan en hadden ze

gezien dat er een hersenbloeding was en dat

ze onmiddellijk een lange delicate

operatie moesten uitvoeren. 

Het waren spannende uren, er volgde 

spannende dagen en nachten

 met veel onzekerheden, nog steeds.

Maar ondertussen is Aranka van de

intensive care naar de medium care verhuist.

Ze wordt heel nauw opgevolgd,

maar ze is zo sterk en positief en

dankbaar dat ze er nog is. 💜

Ze kan ondertussen praten, 

wat bewegen en ze zet elke dag stapjes 

vooruit. Het zal nog een lange revalidatie

zijn maar we hebben 200% hoop dat

het haar gaat lukken. 

Het is een heftige week geweest met

veel emoties. 

De telefoon staat hier roodgloeiend

want het nieuws ging snel de ronde,

iedereen is erg geschrokken.

We worden gedragen door 

familie en vrienden die ons steunen.

Er zijn afgelopen dagen heel wat 

kaarsjes 🕯️gebrand en ik heb veel

paarse hartjes 💜 ontvangen.

Ik begon in het begin van de week met

het maken van een tekening voor haar. 

Elke dag verzette het even mijn gedachten.

Eerst een potlood tekening ✏️,

dan werd het een tekening in zwart-wit en

dan kleurde ik ze in. Ik voelde telkens

veel verbinding met Aranka.

Ik zag mijn tekening evolueren, 

maar ook Aranka.

Het gaf me moed en kracht. 

Aranka is een zonnetje ☀️ en 

ze wordt zo geliefd. 💜

Maandag was er regen en heel veel verdriet

en verslagenheid.

Maar vanaf dat Aranka ontwaakte uit

haar coma op dinsdag, heeft elke dag de

zon ☀️ geschenen en dat gaf me kracht en

zoveel hoop dat Aranka - ons zonnetje ☀️

weer terug gaat komen.

We kunnen nog niet vooruitkijken,

maar hoe Aranka nu al is, is

eigenlijk al een wonder.

Ik zie de Aranka-fonkeling al in

haar ogen, ze stelt veel vragen over de

buitenwereld en droomt over dingen 

die ze mag en kan doen als ze sterker is.

We mogen haar elke dag een kort bezoekje

brengen want ze is heel moe, krijgt nog

heel veel pijnmedicatie en is

constant misselijk. 

Onze bezoekjes doen haar enorm

deugd en als ik groetjes, hartjes over doe van

iedereen, die aan haar denkt, voel je dat 

haar dat enorm veel kracht geeft.

Sinds gisteren lees ik elke dag

een boekje voor over elfjes en dwergen. 

Daar had ze zelf achter gevraagd 

" Zo kan ik aan mooie dingen denken. " zei ze.

De verpleegsters vonden het raar dat ze

kinderboeken op haar bedtafeltje heeft liggen en

geen grote mensen boeken. Maar ze

zegt duidelijk waarom en de verpleegsters

hebben haar al voorgelezen uit de

prachtige boeken met korte verhalen

op rijm en ze heeft al mooie dromen gemaakt.

" Mama, ik droomde dat we een wandeling

zijn gaan maken in het bos en dat we 

mooie vogels zagen. "

Dat gaan we doen, daar houden we ons

aan vast! Bij elke stap daar naartoe

zal ik haar hand vast houden.

Ze beseft dat haar leven nu even op

pauze staat - geen examens, geen plannen

met vrienden, maar ze staat er wel op

dat onze levens gewoon verder gaan.

Ik ga dus zeker mijn blog weer oppakken,

ik heb dat ook nodig, maar eerst moest ik

dit bericht - het moeilijkste ooit - 

geschreven krijgen.

Het is lang... dat besef ik en veel,

maar het doet me ook deugd.

Dag per dag, met veel moed

gaan we de toekomst tegemoet.

Een vriendin stuurde me gisteren 

een mooi bericht en daar wil ik

graag mee afsluiten.

Soms liggen er zware stenen op ons pad,

maar gelukkig zijn jullie ervaren

wandelaars.

☀️💜☀️💜☀️💜☀️💜☀️