Vandaag is het 4 jaar geleden dat
we veel te snel afscheid hebben
moeten nemen van papa-opa.
Op zo'n dagen haal ik altijd dit
grote boek boven en dan voelt hij
heel dichtbij.
Ik werkte er een hele tijd aan.
Vandaag wil ik hem graag
met jullie delen.
Dit scrap-fotoboek kreeg ik van Enny
enkele zomers geleden en ik wist vrij
snel dat ik het een heel bijzondere
bestemming wou geven.
De kaft was wit en vanbinnen
allemaal plastic mapjes.
De oude hemden van papa/opa
wou ik verwerken in dit project.
Daar maakte ik ook al een plaid
van, die kan je
HIER zien
en mini fotoboekjes, kijk
HIER.
Maar ik had nog steeds veel stof over.
Op het einde van dit project
had ik nog enkel dit over....
Ik heb dus aardig gepuzzeld ð
Ik begon met stroken te knippen
van de hemden.
Die toverde ik om tot een hoes, die ik over
het fotoboek kon schuiven.
Voor de binnenkant van de hoes
gebruikte ik een laken
waarin papa sliep de laatste dagen
in het ziekenhuis.
Tussen mijn knopen vond ik dit
mooie houten knoopje.
Met de rekker blijven alle pagina's
mooi bij elkaar.
Als je het boek opent zie je dit.
Drie etiketten van zijn hemden
stikte ik op de stroken.
De omslag aan de andere kant ziet er zo uit.
Hier verwerkte ik 1 borstzakje op.
Daar bewaar ik het laatste kaartje in
dat ik voor hem maakte en nooit heb
kunnen afgeven en een laatste foto
van in het ziekenhuis.
Zijn hemden gebruikte ik ook
voor de pagina's die ik in de
mapjes kan schuiven.
Ik plakte de stof op papier en met
een zigzag steek ging ik over de
overlappingen en de randen.
Soms waren het slecht reepjes stof
die ik nog over had van een hemd,
maar met andere restjes kon ik
toch een mooie achtergrond maken.
De foto's naaide ik ook vast
met de naaimachine met een
rechte steek.
Mama had me oude stofjes gegeven,
die zaten ook vol herinneringen.
Deze stof bijvoorbeeld waren gordijntjes
in de keuken toen ik heel klein was.
Mijn mama maakte ook veel kleren
voor ons. Het hemdje dat mijn broer
rechts onder draagt vond ik ook
tussen de stofjes en dat werd
op deze pagina mijn achtergrond.
De broek die ik op de bovenste foto
aan heb, daar vond ik ook nog een
strookje van en samen met een restje
hemd van papa kreeg dat ook een ereplek.
Net als hier de trui die ik aan heb.
De woorden Ludo-papa-opa
sneed ik uit wit papier
Ook tussen mijn stofjes vond ik
herinneringen.
Aranka heeft vele zomers in kersenoutfit
rondgelopen. Ze was verzot op het rokje en
bloesje, nadat Nomi het ook nog zomers droeg,
was het echt afgesleten op bepaalde plekken.
Maar ik hield de goede stukken stof bij
omdat er zoveel mooie herinneringen
aan vast hingen.
In dit boek kreeg het stofje een
nieuwe bestemming.
Mijn mama naaide ook regelmatig
kleren voor de meisjes.
Het kleedje wat Aranka aan heeft,
zie je ook weer op de achtergrond.
Dit waren enkele detail foto's van
uit het boek, elke foto, elke pagina
kreeg een bijzondere betekenis.
Op de achterkant van mijn hoes naaide
ik nog een label, want in dit fotoboek zitten
heel wat uren handwerk in, maar het
hielp me wel bij het rouwproces.
Op zo'n dagen als vandaag leg ik het boek
op de keukentafel en kan iedereen die
er behoefte aan heeft papa/opa
heel dichtbij voelen.
ð Bedankt voor het kijken ð
