Mijn papa

Vandaag geen wekelijks kerstkaartje.

Toen ik vorige week in de ochtend

 mijn kaartje plaatste voor het 52 WTC wist

ik nog niet dat dat de dag zou zou zijn

dat mijn papa zou heengaan.

Ik heb mijn kaartje toen niet meer kunnen

linken maar dat kan ik vandaag

 wel bij de lopende challenge.

Het gekke is dat mijn kaartje past

  bij mijn ouders,

mijn mama ziet graag vogeltjes en 

de hexagons doen me denken aan

papa' s hemden, ...vreemd gevoel...

(  kijk naar het bericht van 26 juli )

Vandaag is de dienst.

Slik, dat wordt nog een moeilijke dag...

We zijn nu een week verder en er zijn

wonderlijke dingen gebeurt.

We hebben heel veel mooie momenten

samen met mijn mama gehad en ik voel

heel hard dat ze uit mijn gezin veel kracht

kan putten en we ook in staat zijn om

haar dat te geven.

Met zijn allen hebben we gewerkt

aan de kaartjes die we vandaag gaan 

uitdelen op de dienst.

Alle kinderen hielpen mee,

de jongens draaiden aan de cuttlebug,

Nomi hielp met plakken en 

Aranka hielp met alles ik enveloppes te steken.

Aranka is gisteren terug van Noorwegen.

Haar weerzien was heel emotioneel.

Omdat ze zo ver was hebben we maar

heel kort kunnen bellen afgelopen week

en heeft ze haar verdriet nog niet kunnen

verwerken.

Maar we zijn samen om alles

te verwerken en wees gerust,

we hebben deze week ook gelachen om

mooie herinneringen.

Op mijn eerste foto in dit bericht zie je 

een mooie foto van hem van 4 jaar

geleden, toen was hij nog goed,

wel al minder mobiel maar toen had hij

nog dromen en hoop.

Zijn naam schreef ik op alle kaartjes 

met de hand.

Vanbinnen is een foto van een schilderij

dat mijn mama maakte in 2010.

Hun twee handen samen.

Mijn mama' s hand beschermt 

papa' s hand. En dat heeft ze gedaan,

met zoveel liefde, voorbij haar eigen grenzen,...

Papa is haar daarvoor heel dankbaar.
Er is ook nog tekst verwerkt vanbinnen,
zoals een fragment uit een lied
met veel betekenis voor ons 

We houden de dienst heel intiem met

enkel mensen die voor hem op het

laatste veel betekenden.

Zijn drie kinderen en mama gaan een 

tekst voorlezen, die we zelf schreven.

Verder willen we niet afdwalen met

klassieke verzen.

Hij zit bij ons allemaal in

onze harten en daar zal

hij eeuwig blijven en daar heb je

niet veel woorden voor nodig...

Dat voel je...

Afgelopen week heb ik

jullie steun ook gevoeld en 

alle berichtjes gaven me veel kracht.

Ook ontvingen we mooie post.

Bedankt Nele, Diny, Marfien, Hermien,

Margo, GerJanne, Eri en Enny.

Dat doet zo'n deugd.

Vandaag zal even een dag zijn

waarin je alle besef in tijd overstijgt.

Maar morgen gaat het leven door en mijn 

papa zou niet liever hebben dat we

genieten van het leven,

de dingen nemen zoals ze zijn en

dankbaar zijn voor de kleine dingen,

die het leven je elke dag schenkt.